72 dagen tot het congres
173 inschrijvingen
In de auto naar kantoor zong Victor mee met de radio. De zon scheen en Poekie had net weer een shotje Vitamine C gehad waardoor hij levendiger bewoog dan hij het hele weekend gedaan had.
In het weekend had Victor geoefend met Facebook en hij moest toegeven dat hij het best aardig vond om de berichten van zijn vrienden te bekijken. Hij klikte op verschillende links en besteedde er ongemerkt meer tijd aan dan hij van plan was. Hun eigen advertenties op Facebook bekeek hij met extra belangstelling. Drie varianten waren er: met een cavia, met een eekhoorn en met een aantrekkelijke vrouwelijke dierenarts die streng naar je keek, met de mededeling ‘Rodentia 2015. Schrijf je nu in!’ Dat vond Victor wat dwingend, maar wel overtuigend.
Naast deze ‘voorgestelde berichten’ van Rodentia zag Victor ook meerdere keren het weekmenu van Het Verdronken Kalf langskomen en hij werd al een beetje misselijk van de vele Bugbites-advertenties met dat vreemde insecteneten. Zelfs toen hij op de Bugbites-pagina ‘vind ik niet meer leuk’ had aangeklikt, bleef hij de advertenties zien.
Aan LinkedIn had hij zijn handen vol gehad. Inderdaad hadden alle driehonderd contacten uit zijn adresboek een uitnodiging gehad om te linken, ook mensen waar hij al jaren niet meer mee gesproken had. Dat leidde tot een paar enthousiaste reacties, maar ook enkele felle afwijzingen. Zoals de man waarmee hij al jaren een slepend zakelijk conflict had. Die had geantwoord:
Wat denk je zelf, sukkel?
De acceptatie door een oude vlam van hem bracht hem helemaal in de problemen. Zijn vrouw kreeg een update:
Victor van Wely is nu verbonden met Floor Zwoelstra
Toen ze hem erop aansprak probeerde hij uit te leggen wat er gebeurd was, maar hij hakkelde omdat hij ook niet precies wist hoe het werkte. Denise had die avond niet meer met hem gesproken en was met haar rug naar hem toe gaan slapen. Hij moest niet vergeten een bloemetje voor haar te kopen.
Wat hem intrigeerde was een foto op Facebook van Catja en Casper samen, op een terras. Hoe kwamen ze daar nou terecht? Toen hij wilde kijken wat voor reacties er waren, klikte hij per ongeluk op het duimpje ‘vind ik leuk’.
Maar al die dingen waren vandaag bijzaak. De campagne had een vol weekend gelopen, mensen zaten natuurlijk in het weekend lekker op social media te struinen en kwamen dan hun advertenties tegen. Dat had ongetwijfeld tientallen extra inschrijvingen opgeleverd.
Toen hij binnenkwam was Casper, zoals steeds de laatste weken, al druk bezig op kantoor. Met Poekies kooi nog in zijn armen liep Victor naar hem toe. ‘En?’
Verstoord keek Casper op van zijn e-mail. ‘Goedemorgen, Victor, heb je een leuk weekend gehad?’
‘Sorry, ja, natuurlijk. Prima weekend. En jij?’
‘Volgens mij weet je dat al. Ik zag dat je onze foto geliket hebt.’
‘Daarover,’ zei Victor. ‘Je doet geen gekke dingen, hè? Catja is de dochter van een goede vriendin van me.’
‘Tss. We kwamen alleen een fotosessie met Poekie doen, maar die had jij meegenomen naar huis. Toen zijn we maar even gaan overleggen.’
‘Op het terras.’
Casper straalde, maar deed nonchalant: ‘Op het terras.’
‘Houd je charmes maar in,’ zei Victor streng, ‘in ieder geval zolang ze hier werkt.’
Het geluid van Caspers e-mail klonk. Ze keken samen naar het scherm, waar een congresaanmelding binnenkwam van dierenarts Bea Goffer. Die had Victor toch maar mooi overgehaald. Hij glimlachte tevreden. ‘Hoeveel zijn het er nu in totaal?’ vroeg hij.
‘172. Met deze erbij 173,’ zei Casper.
Bijna liet Victor de kooi vallen. ‘Maar vijf extra? In het hele weekend? Ik heb die advertenties wel twintig keer gezien.’ Het zweet brak hem uit en hij zag het gezicht van Jacques Lodewijks al voor zich. Zo gingen ze de driehonderd deze week niet halen.
‘Verdorie, Casper, dat kan toch niet?’
‘Het is wel wat weinig,’ gaf Casper toe. ‘Maar het moet groeien, hè. De bezoekersaantallen van de site gaan wel omhoog. En de komende dagen ontvangt iedereen de papieren uitnodiging.’
‘Papier, papier, het is 2015.’ Victor beende naar zijn kantoor. Dit schoot niet op. Er moest echt meer gebeuren.
Hij startte Facebook op en werd in een advertentie toegelachen door een slanke vrouw die haar tanden in een sprinkhaanreep zette:
Verwennerij met weinig calorieën.
Waarom moest dat nou weer, op de vroege ochtend? Hij had net zijn ontbijt op, een zure oprisping kwam naar boven. Driftig tikte hij een reactie:
Hou nou toch eens op met die smerige troep. Ik weet het nou wel!
Dat luchtte op. Hij scrolde verder. Daar was hun eigen cavia-advertentie. Hij snapte niet waarom ze niet werkten. Ze waren toch zeker een stuk mooier dan de nare plaatjes van Dick?
Ronald had een nieuw bericht geplaatst: drie tips om betere beslissingen te nemen. Nieuwsgierig klikte Victor het open. Een van de tips was: probeer niet te veel te denken, maar laat je onderbewuste werken. Victors beslissing was allang genomen, wist hij. Hij wist dat hij zijn tijd zat te verdoen, en hij klikte Facebook weg. Er moest snel iets gebeuren dat grote impact had. Een statement, een grote klapper. Wereldwijd.
Victor hoorde de deur van het kantoor en stond op. Nu Catja binnen was, konden ze beginnen. Het was tijd voor serieuze actie. 173. Belachelijk.
Het was echter niet Catja die binnen was gekomen, maar Martine. Op tijd, verzorgd, zonder vlekken of rampen.
‘Wat ben je op tijd. Ben je ziek?’ vroeg Victor plagerig.
‘Hoe weet jij dat?’ vroeg Martine, en ze nieste. ‘Hooikoorts. Word er gek van.’
De wereld klopte gelukkig nog.
Een paar minuten later kwam ook Catja binnen en belegde Victor een spoedberaad.
Het kostte hem wat tijd om haar aan tafel te krijgen, ze stond maar bij de caviakooi te dralen. Ze had zelf verse groenten meegenomen en voerde Poekie een worteltje.
‘Teamgenoten,’ begon Victor, toen iedereen zat. ‘Het gaat goed, maar het gaat te langzaam.’
‘Maar het moet…’ begon Catja.
Victor brak haar af met een dwingende handbeweging. ‘Het moet groeien, dat zal allemaal wel, maar we moeten vooral heel snel heel veel mensen bereiken. En dat doen we niet.’ Hij zag haar gezicht betrekken en veranderde van toon. ‘Ik ben heel blij met wat we in een week gedaan hebben. Je hebt hard gewerkt. De advertenties zien er goed uit en de andere berichten worden vast ook gewaardeerd. De filmpjes die jullie verzameld hebben op YouTube zijn hilarisch. Ik moest vooral erg lachen om het Caviajournaal. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de inschrijvingen voor het congres en die schieten niet op. Daarom heb ik besloten dat we nu alles op alles moeten zetten. We gaan een viraal filmpje maken.’
‘Meneer van Wely, u heeft helemaal gelijk!’ Catja sprong op en liep naar Poekies kooi. ‘Hij heeft al honderdtwintig volgers op Instagram, weet u dat? Hij is ons ideale model.’
‘Wil je Póekie gaan filmen?’ vroeg Martine, en haalde haar neus op.
‘Natuurlijk,’ zei Victor. ‘Wat een goed idee. Wie kan er nou niet van Poekie houden?’
‘Eh, Victor,’ zei Casper. ‘Niet om de pret te bederven, maar je zei vorige week dat we daar geen budget voor hebben.’
Victor knikte, grimmig. ‘Al moet ik het zelf betalen, dat filmpje komt er.’
Catja klapte in haar handen. ‘Ik heb al nagedacht over een script. Een James Bond-achtig iets.’
‘Misschien moeten we wel een gespecialiseerd bureau zoeken,’ zei Casper.
‘Heb ik al,’ zei Victor. ‘Viral Fantasy, jongens waar de Total Food Group ook mee werkt. Die maken miljoenen winst dus die weten echt wel wat ze doen.’
‘Die hebben ook een miljoenenbudget, waarschijnlijk,’ bracht Martine in, en niesde.
‘Wij hebben in ieder geval geen kosten aan een dure filmster,’ zei Victor, die niet in de stemming was voor kritische opmerkingen. ‘Catja, jij maakt de briefing, samen met Casper. Ik zorg wel dat ik ergens geld vandaan haal. En intussen gaan we gewoon door met wat we nu doen. Natuurlijk moet dat groeien.’
De rest van de dag zinderde het kantoor van de energie. Casper en Catja maakten een afspraak met Viral Fantasy, dat toezegde binnen twee weken een filmpje te maken. Twee weken, dat vond Victor wel lang, maar kwaliteit was belangrijk. Als het eenmaal viraal ging, was het een kwestie van dagen voordat de hele wereld kennismaakte met Rodentia. Hij kreeg het gevoel dat hij de touwtjes weer in handen had. Ze benutten nu alle mogelijkheden van social media, dat moest wel succes hebben. Het zou wel eens heel hard kunnen gaan lopen. Het stemmetje had het opgegeven.
Tot zover. Wil je verder lezen?
Dit is een hoofdstuk uit het boek ‘Trending Topic: we moeten iets met Social Media #MaarWat’ van Gerrit Heijkoop en Paula Vos.
Het boek start op 20 augustus 2015, als Victor een stevige discussie heeft met zijn voorzitter. Die vindt dat Victor meer met social media moet doen en dreigt zelfs het congres af te blazen als de sympathieke directeur niet snel resultaat boekt. Daar kan Victor het natuurlijk niet bij laten zitten.
We volgen Victor en zijn team vanaf dat moment real-time, aftellend naar 11 november 2015. Dan is het grote congres. Gaat het ze lukken?
Heb je het idee dat je ergens midden in valt? Dan vind je hier alle afleveringen van ‘Trending Topic’ tot nu toe.
Zet deze vast in je agenda:
- Publicatie volgende hoofdstuk: 4 september 2015, 16:00
- Verschijnen van het e-book in PDF (iBooks en Kobo volgt later): 18 september 2015
- Distributie van de papieren paperback (daarna ook verkrijgbaar via Bol.com): 1 oktober 2015
- Boekpresentatie en netwerkborrel met heel veel leuke lezers: 11 november 2015, 16:00
Wanneer je klikt op de links hierboven kun je jouw exemplaar alvast veiligstellen of je registreren voor de boekpresentatie (we vragen een kleine bijdrage voor de catering).
0 Comments